ಇತ್ತೀಚಿನದಲ್ಲ, ಸುಮಾರು ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷದ ಹಿಂದಿನ ಮಾತು. ವಾರಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ನಮ್ಮನೆಗೆ ತಪ್ಪದೆ ‘ತರಂಗ‘ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಆಗಿನ್ನೂ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಮಣ್ಣಾಟ ಆಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ನಮಗೆ, ತರಂಗದಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ‘ಬಾಲವನ‘ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಿಯವಾಗಿತ್ತು.
ಆ ದಿನ ಹೊಸ ತರಂಗ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ದೊಡ್ಡವರ ಕೈಗೆ ಸಿಗುವ ಮೊದಲೇ ನಾವಿಬ್ಬರು (ನಾನು, ನನ್ನತ್ತೆ ಮಗಳು) ಎಳೆದಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ನನಗಿಂತ ಅವಳು ಕೊಂಚ ದೊಡ್ಡವಳೂ ಬಲಶಾಲಿಯೂ ಆದ್ದರಿಂದ ಪುಸ್ತಕ ಅವಳ ಕೈಗೆ (ಹರಿಯದೆ ಇಡಿಯಾಗಿಯೇ) ಹೋಯಿತು. ಬಾಲವನ ತೆಗೆದ ಅವಳು ‘ನಿಮ್ಮಜ್ಜಿ ನಿಂಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ ನೋಡೆ‘ ಎಂದು ಕೂಗಿದಳು.
ನೋಡಿದರೆ… ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಜ್ಜಿ ನಂಗೆ ಬರೆದ ಪತ್ರ! ‘ಅಲಕಾಗೆ ಅಜ್ಜಿಯ ಪತ್ರ‘ ಎಂಬ ಒಕ್ಕಣೆ ಹೊಂದಿದ ಚೌಕುಳಿ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪತ್ರವಿತ್ತು. ‘ಪ್ರೀತಿಯ ಅಲಕಾ,’ ಎಂದು ಶುರುವಾದ ಪತ್ರವನ್ನು ‘ನಿನ್ನ ಅಜ್ಜಿ‘ ಎಂದು ಮುಗಿಯುವವರೆಗೂ ಒಂದಕ್ಷರ ಬಿಡದೆ ಓದಿದೆ. ಅಜ್ಜಿ ನಿಜಕ್ಕೂ ಪತ್ರ ಬರೆದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಸಂಭ್ರಮಿಸಿ, ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಓಡಾಡಿದೆ.
‘ಅದು ನಿಂಗೆ ಮಾತ್ರ ಅಲ್ಲ ಮರಿ, ನಿನ್ನಂತ ಎಲ್ಲಾ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಬರೆದ ಪತ್ರ‘ ಎಂದು ಅಮ್ಮ ಎಷ್ಟು ಹೇಳಿದರೂ ಒಪ್ಪಿಗೆಯಾಗಲಿಲ್ಲ. ‘ಮತ್ತೆ ಅಲ್ಲಿ ನನ್ಹೆಸರೇ ಇದೆಯಲ್ಲ! ನಂಗೇ ತಾನೆ ಬರ್ದಿದ್ದು‘ ಎಂಬ ನನ್ನ ವಾದಕ್ಕೆ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಏನು ಹೇಳಲೂ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ.
ಪ್ರತಿ ಬಾರಿಯ ಪತ್ರದಲ್ಲೂ ಅಜ್ಜಿಯದು ಒಂದಿಷ್ಟು ಹಿತವಚನಗಳು ಇರುತ್ತಿದ್ದವು. ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎದ್ದಾಗಿನಿಂದ ಹಿಡಿದು, ಹಲ್ಲುಜ್ಜಿ, ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ, ತಿಂಡಿ ತಿಂದು, ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಿ…. ರಾತ್ರಿ ಮಲಗುವವರೆಗಿನ ಹಲವಾರು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ‘ನಮ್ಮಜ್ಜಿ‘ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದನ್ನು ಶಾಲೆಯಲ್ಲೂ ಒಂದಿಬ್ಬರಿಗೆ ತೋರಿಸಿ ಡೌಲು ಮಾಡಿದೆ. ಅವರು ‘ವಾ…’ ಎಂದು ಬಾಯಿಬಿಟ್ಟಾಗ ನನ್ನ ತಲೆ ಮುಟ್ಟಿ ನೋಡಿದ್ದರೆ ಅಲ್ಲೊಂದು ಕೋಡೂ ಮೊಳೆದಿರುತ್ತಿತ್ತೇನೊ!
ಆದರೆ ಹೊಸ ತರಂಗವನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಂಡು ನನ್ನತ್ತೆ ಮಗಳು ನನಗಿಂತ ಮೊದಲೇ ‘ನಮ್ಮಜ್ಜಿ‘ ಪತ್ರ ಓದುವುದು ಕಂಡು ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಸಿಟ್ಟು ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ‘ನಮ್ಮಜ್ಜಿ ಪತ್ರ ನೀಯಾಕೆ ಓದದು?’ ಇಂದ ಶುರುವಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಜಗಳ, ‘ಮಾನಿಲ್ಲ, ಮರ್ಯಾದಿಲ್ಲ, ಕುನ್ನಿಬಾಲ ನೆಟ್ಟಗಿಲ್ಲ‘ ಎನ್ನುವವರೆಗೆ ಹೋಗಿ, ಮಲ್ಲ ಯುದ್ಧವೂ ಆರಂಭವಾಗಿ ಸಂಧಾನಕ್ಕೆ ಹಿರಿಯರು ಬರಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ನನ್ನಜ್ಜಿ ನನಗೇ ನೇರ ಪತ್ರ ಬರೆಯದೆ ತರಂಗದಲ್ಲಿ ಯಾಕೆ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಸಂಶಯ ಒಂದು ದಿನವೂ ಬರಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ!
ಅತಿಯಾದರೆ ಅಮೃತವೂ ವಿಷವಂತೆ… ಬುದ್ಧಿಮಾತು ಸಹ! ಬೆಳಗ್ಗೆ ಆರಕ್ಕೆ ಏಳು, ರಾತ್ರಿ ಬೇಗ ಮಲಗು, ಶಾಲೆಯಿಂದ ಬಂದ ತಕ್ಷಣ ಹೋಮ್ ವರ್ಕ್ ಮಾಡಿಕೊ, ತರಕಾರಿ ತಿನ್ನು, ಅತಿಯಾಗಿ ಚಾಕಲೇಟ್ ತಿನ್ನುವುದರಿಂದ ಹಲ್ಲು ಹಾಳಾಗುತ್ತದೆ… ಇಂಥ ಮಾತುಗಳು ಎಷ್ಟು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗಬಹುದು? ‘ನಮ್ಮಜ್ಜಿ‘ ಇಂಥ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಬರೆಯುವುದು, ಅಮ್ಮ ನನ್ನನ್ನು ಹಿಡಿದು ಕೂರಿಸಿ ಅದನ್ನು ಓದಿಸುವುದು ಎಲ್ಲವೂ ನನಗೆ ಅಪಥ್ಯವಾಗತೊಡಗಿತು. ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ಅಜ್ಜಿಯ ಪತ್ರವೂ ನಿಂತು ಹೋಯಿತು.
ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ನೆನಪಾಗಿದ್ದು ಯಾಕೇಂದ್ರೆ, ಮೊನ್ನೆ ಕಬೋರ್ಡ್ ಸ್ವಚ್ಛ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಪ್ರಶಾಂತಣ್ಣ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ‘ಅಲಕಾಗೆ ಅಜ್ಜಿಯ ಪತ್ರ‘ ಪುಸ್ತಕ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಪುಸ್ತಕದ ಮೊದಲ ಪುಟದಲ್ಲಿ ‘ಇದನ್ನು ಓದಿದ ಮೇಲಾದ್ರೂ ಹಲ್ಲುಜ್ಜಿ, ಸ್ನಾನ ಮಾಡು‘ ಎಂದು ಬರೆದಿತ್ತು!
ಹ ಹ್ಹ ಹ್ಹಾ.. ಸೊಗಸಾಗಿದೆ ಅಜ್ಜಿ ಪತ್ರದ ಕಥೆ.. 🙂
bahaLa majavaagide. saraLa- chendada baraha
– Chetana
ಚೇತನಾ, ಅರುಣ್,
Thanks.
ನನ್ನಜ್ಜಿ ಇದ್ದಾಗ ನಾನಿದನ್ನು ಒಮ್ಮೆಯೂ ಅವರ ಹತ್ರ ಹೇಳಿರಲಿಲ್ಲ! ‘ಅಯ್ಯೊ ಮಳ್ಳಿ’ ಎಂದಾರೆಂಬ ಭಯ.
ಅಲಕಾ…
ಮನತುಂಬುವ ಬರಹ.
ಹಿರಿಯರು ತಮ್ಮ ಮಡಿಲೊಳಗಿಟ್ಟು ನಮ್ಮನ್ನು ನೇವರಿಸಿ ಬೆಳೆಸಿದ ಹಾಗೆ ಅವರ ನೆನಪೊಂದಿಷ್ಟು ನಮ್ಮ ಮಡಿಲೊಳಗೆ ಸದಾ…
ಆ ನೆನಪ ನೋವಿಗೆ ಮುಗ್ಧತೆಯ ರೋಧನವಾಗಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಬಿಕ್ಕಳಿಕೆ.
ನೋವಿಗೊಂದಿಷ್ಟು ಗಾಂಭೀರ್ಯ ನಿಟ್ಟುಸಿರೊಂದಲ್ಲಿ.
ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬರೆಯುತ್ತೀಯ. ಬರೆಯುತ್ತಿರು.
baalyavu matte baruvudilla… aadre ee lekhana baalyada kelavu sogasaada kshaNagaLannu nenapisuttade… oLLeya lEkhana…
ಶಾಂತಲಾ, ಶ್ರೀಕಾಂತ್,
Thanks
ನನಗೆಂದೂ ನನ್ನಜ್ಜಿ ಪತ್ರ ಬರೆದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಿಮಗೆ ‘ತರಂಗ’ದಲ್ಲೇ ಅಜ್ಜಿ ಪತ್ರ ಬಂದದ್ದು ಕೇಳಿ ಬಲೇ ಖುಶಿಯಾಯಿತು.
ನೆನಪುಗಳು!