ಬ್ಲಾಗ್ ಕಡೆ ತಲೆ ಹಾಕಿ ಮಲಗದೆ ವಾರಗಟ್ಟಲೆ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಅಸಲಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ನಿದ್ದೆಯನ್ನೇ ಮಾಡದೆ ವಾರಗಟ್ಟಲೆ ಆಗಿದೇಂದ್ರೂ ತಪ್ಪಲ್ಲ. ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದರೆ ಹತ್ತಿಪ್ಪತ್ತು ವಾರೆ ಗೆರೆಗಳ ಗೂಗಲ್ ಮ್ಯಾಪು, ಒಂದಿಷ್ಟು ಅಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟು/ಮನೆಗಳ ಪಟ್ಟಿ, ಹಿಂದು–ಮುಂದಿಲ್ಲದ ಒಂದಿಷ್ಟು ಫೋನ್ ನಂಬರುಗಳು ಬಿಡದೆ ಕಾಡುತ್ತಿವೆ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ರಾತ್ರಿಯಿಡೀ ‘ಒಂದೇ‘ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡುವ ನನಗೆ ಹೀಗೆ ನಿದ್ದೆಯಿಲ್ಲದೆ ಹೊರಳಾಡುವುದು, ಎದ್ದು ಕತ್ತಲಲ್ಲೇ ಓಡಾಡುವುದು ಜನ್ಮಕ್ಕೇ ಬಂದಿದ್ದಲ್ಲ. ಎಂಥಾ ಘೋರ ಪರೀಕ್ಷೆಯ ದಿನಗಳಲ್ಲೂ ನಿದ್ದೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ. ಈಗ…
ನನ್ನ ನಿದ್ರಾ ಸಮೀಕರಣ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಆಗಲು ಇರುವ ಏಕೈಕ ಕಾರಣಾಂದ್ರೆ ಮನೆ ಹುಡುಕೋದು! ಈಗ ನಾವಿರುವ ಅಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟಿನಲ್ಲಿ ಎದ್ವಾತದ್ವಾ ಬಾಡಿಗೆ ಏರಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಬೇರೆ ಸೂರು ಹುಡುಕೋಣ ಎಂದು ಹೊರಟಿದ್ದಾಯ್ತು. ಹೇಗೂ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಮನೆ ಹುಡುಕಿದ್ದ ಅನುಭವ ನನ್ನ ರೆಸ್ಯೂಮಲ್ಲಿ ಇರುವ ಧೈರ್ಯದ ಮೇಲೆ, ತೀರಾ ದೂರವಲ್ಲದ, ತೀರಾ ದುಬಾರಿಯಲ್ಲದ, ತೀರಾ ಕೊಂಪೆಯಲ್ಲದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಹಾಳಲ್ಲದ ಮನೆ/ಅಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟಿನ ಹುಡುಕಾಟ ಶುರು ಹಚ್ಚಿದ್ದಾಯ್ತು. ಈ ಅನುಭವದ ಕೆಲವು ತುಣುಕುಗಳು ಇಲ್ಲವೆ:
ಈಗಿನ ಮನೆಯಿಂದ ಒಂದು ಮೈಲು ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಅಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟು ನೋಡಲು ನಾನು, ಶ್ರೀ ಹೋಗಿದ್ದೆವು. ಸುಂದರ ನಗೆಯೊಂದನ್ನು ಬೀರಿ, ಚಂದಕ್ಕೆ ಕರೆದು ಕೂರಿಸಿದ ಲೀಸಿಂಗ್ ಆಫೀಸಿನ ಅಜ್ಜಿ ತಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ಮನೆಗಳೆಲ್ಲಾ ಬಹು ದೋ…ಡ್ಡ ಮನೆಗಳೆಂದೂ, ಒಳಾಂಗಣವೆಲ್ಲಾ ಅದ್ಭುತವಾಗಿದೆಯೆಂದೂ ಬಣ್ಣಿಸಿ ಅಂಗೈಯಲ್ಲೇ ಆಕಾಶ ತೋರಿದಳು. ಅಂತೂ ಆಕೆಯ ಮಾತು ಮುಗಿದು ಮನೆ ನೋಡಲು ಹೊರಟಿದ್ದಾಯ್ತು. ಚಕ್ರವ್ಯೂಹದಂತೆ ಅಲ್ಲಿ ಹೊಕ್ಕು, ಮತ್ತೆಲ್ಲೊ ಹೊರಬಿದ್ದು, ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದು, ಮೆಟ್ಟಿಲು ಹತ್ತಿಸಿ ಮನೆಯೊಂದಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ದಳು. ಮನೆ ಸಾಧಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ಈಗ ತಾನು ತೋರಿದ ಮನೆ ಬೇರೆ ಯಾರಿಗೋ ಕೊಟ್ಟಾಗಿದೆಯೆಂದೂ, ನಮಗೆ ನೀಡಲಿರುವ ಮನೆ ಸದ್ಯಕ್ಕಿನ್ನೂ ಖಾಲಿಯಾಗಿಲ್ಲವೆಂದೂ, ಇವೆರಡೂ ಮನೆಗಳ ಒಳಾಂಗಣದಲ್ಲಿ ಎರಡು ಕಿಟಕಿಗಳು, ಒಂದು ಬಾಗಿಲು, ಒಂದು ಕಪಾಟು, ಮತ್ತೊಂದು ಪೇಟಿಯೊ ಹಾಗೂ ಗಾಳಿ–ಬೆಳಕು ಬರುವ ದಿಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೇನೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿಲ್ಲ. ಈಗ ನಾವು ನೋಡುತ್ತಿರುವ ಮನೆ ಎರಡನೇ ಮಹಡಿಯಲ್ಲಿದೆ, ನಮಗೆ ದೊರೆಯಲಿರುವ ಮನೆ ಮೊದಲ ಮಹಡಿಯಲ್ಲಿದೆ, ಹಾಗಾಗಿ ಬಾಡಿಗೆಯೂ ಕೊಂಚ ಭಿನ್ನ. ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೇನೇನೇನೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಉಲಿದಳು. ಕಡೆಗೆ ಆ ಮನೆ ಬೇಕೊ–ಬೇಡವೊ ಎಂಬುದೇ ನಿರ್ಧರಿಸಲಾಗದೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಬಿದ್ದಿದ್ದಾಯ್ತು.
ಸದ್ಯದ
ಮನೆಯಿಂದ ಮೂರು ಮೈಲು ದೂರದ ಅಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದ್ದೆವು. ಇಡೀ ಅಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟಿನ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ತೊರೆಯಂಥ ನೀರು ಹರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. (ಇಲ್ಲಿನ ಹಲವಾರು ಅಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟುಗಳಲ್ಲಿ ಇಂಥ ತೊರೆ/ಕೊಳ(ಳೆ)ಗಳಿವೆ). ಎಂಥಾ ಅದ್ಭುತ ಚಿತ್ರಕಾರನಿಗೂ ಕಲೆಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದಂತಹ ವಿನೂತನ ಬಣ್ಣ ಆ ತೊರೆಯ ನೀರಿಗಿತ್ತು. ಕೆಲವೆಡೆ ನೀಲಿ, ಹಲವೆಡೆ ಹಸಿರು, ಉಳಿದೆಡೆ ಕಪ್ಪು! ಲೀಸಿಂಗ್ ಆಫೀಸಿನ ಭೂಪ ಅಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟ್ ತೋರಿಸಲು ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಬಂದ. ಮನೆಯೇನೊ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಮನೆ ಮುಂದಿನ ನೀರು… ”ಛೇ ಛೇ! ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತೆ ಬಿಡಿ. ನೀರನ್ನು ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಬದಲಿಸಿಬಿಡುತ್ತೇವೆ. ಉಳಿದ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ನೀರಿನ ರಕ್ಷಣೆಗೆ ರಾಸಾಯನಿಕಗಳನ್ನು ಸಿಂಪಡಿಸುತ್ತೇವೆ. ಅದೂ ಸಾಲದೆ ಮೀನು ಬಿಡುತ್ತೇವೆ. ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುವ ಸೊಳ್ಳೆಯನ್ನೆಲ್ಲಾ ಅದು ತಿಂದುಬಿಡುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ನಿಮಗೇನೂ ತೊಂದರೆಯಿಲ್ಲ” ಎಂದು ತಮ್ಮ ಅಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟಿನ ಆಹಾರ ಸರಪಳಿಯ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟ. ”ನಿಮ್ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಪೆಟ್ ಸಾಕಬಹುದು. ಇಲ್ಲಿನ ಜನ ಬೆಕ್ಕು, ನಾಯಿ, ಮೊಸಳೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸಾಕುತ್ತಾರೆ” ಎಂದ.
ಮೊಸಳೆ!
ಈಗಷ್ಟೇ ಸೊಳ್ಳೆ, ಮೀನು ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದವ ಈಗ ಮೊಸಳೆಯವರೆಗೆ ಬಂದನಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರ ಮನೆ ಮುಂದೆ ನೀರಿರುವುದು ಮೊಸಳೆ ತೇಲಿ ಬಿಡಲೆಂದೇ? ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ತಲೆಬಿಸಿಯಾಗಿ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮೊಸಳೆಯ ವಿವರ ಕೇಳಿದೆವು. ”ಹೊಹ್ಹೊಹ್ಹೊ! ಅದಾ? ತಮಾಷೆಗೆ ಹೇಳಿದ್ದು” ಎಂದು ಮುನ್ನಡೆದ. ಆದರೆ ನಾವು ಹಿಂದಿರುಗಿದ್ದಾಯ್ತು.
ನಮ್ಮನೆಯಿಂದ ಸುಮಾರು ಐದು ಮೈಲು ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದ ಅಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟಿನ ದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದೆವು. ಮನೆ ದೊಡ್ಡದಿತ್ತು. ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೂ ತಕ್ಕ ಮಟ್ಟಿಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇಡೀ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಅದೆಂಥದೊ ವಿಚಿತ್ರ ನಾತ. ನೋಡನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನಾನಾ ರೀತಿಯ ಸಣ್ಣ–ದೊಡ್ಡ, ಕೈಯಲಷ್ಟೇ ಕೂರುವ, ನೆಲದ ಮೇಲೆ ನಡೆಯುವ, ಬೊಗಳಲೂ ಬರುವ ನಾಯಿಗಳ ಸಂಚಾರ ಆರಂಭವಾಯ್ತು. ಅಂಗಿ ಹಾಕಿದ, ಜುಟ್ಟು ಕಟ್ಟಿದ ನಾನಾ ನಮೂನೆಯ ನಾಯಿಗಳು ತಮ್ಮ ಮಾಲೀಕರೊಂದಿಗೆ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಕೆಲವು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯರಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ‘ಪೆಟ್‘ಗಳು ಜೀವಿಸುತ್ತಿವೆ ಎಂಬುದೂ ತಿಳಿಯಿತು. ಒಟ್ಟಾರೆ ಇಡೀ ಅಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟು ಬೆಕ್ಕು–ನಾಯಿಗಳಿಂದ ತುಂಬಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಆ ಪೆಟ್ ಸಂಗ್ರಹಾಲಯದಲ್ಲಿ ಇರಲು ಮನಸ್ಸಾಗದೆ ಮರಳಿ ಬಂದಿದ್ದಾಯ್ತು.
ಅಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟಿನ ಜೊತೆಗೆ ಮನೆಗಳ ಮೇಲೂ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟಿದ್ದೆವು. ಕೊಂಚ ಹತ್ತಿರದ, ನಿರ್ಮಲ ಜಾಗಗಳು ಎಂದು ನಮಗನ್ನಿಸಿದ ಒಂದಿಷ್ಟು ವಿಳಾಸಗಳನ್ನು ಗುರ್ತು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಮನೆ ನೋಡಲು ಶುರು ಹಚ್ಚಿದೆವು. ಮೇಲೆ–ಕೆಳಗೆ–ಅಡ್ಡ–ಉದ್ದ–ಅಕ್ಕ–ಪಕ್ಕ–ಹಿಂದೆ–ಮುಂದೆ… ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಮನೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಲಾಗಿತ್ತು. ಒಂದೇ ಕಾಂಪೌಂಡಿನಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು, ಐದು, ಆರು ಹೀಗೆ ಶಕ್ತ್ಯಾನುಸಾರ ಮನೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿದ್ದರು. ಗಾಳಿ–ಬೆಳಕು ಸಹ ಇಲ್ಲದ ಕಿಷ್ಕಿಂಧೆಯಂಥ ಮನೆಗಳು. ತಮ್ಮದು ಅದ್ಭುತವಾದ ಮನೆ ಎಂದು ಬಣ್ಣಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮಾಲಿಕರು, ಕಾರು ನಿಲ್ಲಿಸಲು ಮನೆ ಮುಂದೆ ಬೇಕಷ್ಟು ಉದ್ದಗಲದ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ರಸ್ತೆಯಿದೆಯಲ್ಲಾ ಎಂದು ಸಮಝಾಯಿಶಿ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಂಥಾ ಮನೆ ಬಿಟ್ರೆ ಸಿಕ್ಕಲ್ಲ, ಇವತ್ತೇ ಅಗ್ರೀಮೆಂಟಿಗೆ ರುಜು ಹಾಕಿಬಿಡಿ ಎಂದು ನಂಬಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ತಲೆ ಕೆಟ್ಟು ಓಡಿ ಬಂದಿದ್ದಾಯ್ತು.
ಅಂದ್ಹಾಗೆ ನಮಗಿನ್ನೂ ಮನೆ ಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನನ್ನ ಅನುಭವ ಅಯಾಚಿತವಾಗಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ವೃದ್ಧಿಸಲಿದೆ ಎಂಬ ವಿಶ್ವಾಸ ನನ್ನದು. ನಿಮಗೂ ಇಂಥ ಅನುಭವಗಳು ಇರಬಹುದಲ್ವಾ?
ಅಲಕಾ,
ನಿಮ್ಮ ಅನುಭವ ಓದಿದರೆ ’ಮನೆ ಕಟ್ಟಿ ನೋಡು…’ ಎನ್ನುವ ಮಾತನ್ನು ಮನೆ ’ಹುಡುಕಿ’ ನೋಡು ಎಂದು ಬದಲಾಯಿಸಬಹುದೇನೋ! ಚೆನ್ನಾದ ಮನೆ ಸಿಗಲಿ. ಗುಡ್ ಲಕ್.
Thanks Rajesh!
Shreepriye,
Enjoyed the writeup verymuch!! I remember, when we were staying in Mysore, we searched for two whole years to get a house which satisfied us and our budget. Finally, when we managed to get it, it was a joy to live in that house. I must say, Bangalore is better in this regard.
Hope next time you write a post, you will be writing from the comfort of your new nest!!
-Tina
ನಿಮ್ಮ ಬಯಕೆಯ ಗೃಹಾನ್ವೇಷಣೆಯ ಮಹತ್ವದ ಕಾರ್ಯ ಸಕಾಲಕ್ಕೆ ಕೈಗೂಡಲಿ ಎಂದು ಹಾರೈಸುತ್ತೇನೆ..! 🙂
Tina and Ganesh,
Thanks a lot for your wishes
ನಾವು ಮನೆ ಹುಡುಕುವಾಗಲೂ ಹೀಗೆಯೇ ಅಲೆದಿದ್ದೆವು.
ಒಬ್ಬ ಭೂಪನಂತೂ, ತನ್ನ ಅಂಗೈ ಅಗಲದ ರೂಮಿನಂತಹ ಮನೆ(?)ಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮೂಲೆಗೆ ಸಿಂಕ್ ಮತ್ತು ಎಲೆಕ್ಟ್ರಿಕ್ ಸ್ಟವ್ ಇಟ್ಟಿದ್ದ. ಅದು ಕಿಚನ್ ಅಂತೆ. ಎದುರು ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಾರ್ಡ್ ಬೋರ್ಡನ್ನು ಅಡ್ಡ ಇಟ್ಟು, ಕಾಟ್ ಹಾಕಿ ಕೊಳ್ಳಿ, ಅದೇ ಬೆಡ್ ರೂಮ್, ಇದೇ ಡೈನಿಂಗ್ ರೂಮ್, ಇಲ್ಲಿ ಒಂದೆರಡು ಕುರ್ಚಿಗಳನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಿ, ಟಿ.ವಿ. ರೂಮ್ ಎಂದು ಪರಿಚಯಿಸಿದ್ದ! ಬಾಡಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಹೆಚ್ಚು! ಯಾಕೆಂದರೆ ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೂತು ಹೊರಗೆ ನೋಡಿದರೆ ವ್ಯೂ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ ಅಂತೆ!
ನಿಮ್ಮ ಅನುಭವವನ್ನು ಬಹಳ ಚೆನ್ನಾಗಿ ವಿವರಿಸಿದ್ದೀರಿ.
ನಮಸ್ಕಾರ,
ನಿಮ್ಮ ಬ್ಲಾಗ್, ಬರಹ ಎರಡೂ ಸೊಗಸಾಗಿದೆ. ಮನೆ ಕಟ್ಟಿ ನೋಡು ಅಂತ ಇರುವ ಗಾದೆಯನ್ನು ಮಹಾನಗರದಲ್ಲಿ ಮನೆ ಹುಡುಕಿ ನೋಡು ಎಂದು ಬದಲಾಯಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಹೆಚ್ಚು ಹತ್ತಿರವಾಗುತ್ತದೆ ಏನೋ. ನೀವು ಬಾಡಿಗೆ ಮನೆ ಹುಡುಕಲು ಇಷ್ಟು ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟಿದ್ದೀರಾ, ನಾನೊಂದು ಪುಟ್ಟ ಕೋಣೆ ಹುಡುಕಲು ನಾಲ್ಕು ವಾರ ಅಡ್ಡಾಡಿದೆ. ಕೊನೆಗೂ ಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲ! ಹುಡುಕುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೇನೆ…
ಬರೆಯುತ್ತಲಿರಿ…
ಧನ್ಯವಾದಗಳು.
ಜೋಮನ್.
ನೀಲಗಿರಿ,
ಮನೆ ಹುಡುಕುವಾಗ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಎಲ್ಲರೂ ಒಂದಿಲ್ಲೊಂದು ಫಜೀತಿ ಪಟ್ಟೇ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಕೊನೆಗಾದ್ರೂ ನಿಮಗೆ ಬೇಕಾದ ಮನೆ ಸಿಕ್ತಾ?
ಜೋಮನ್,
ಒಂದರ್ಥದಲ್ಲಿ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಸಮಾನ ದುಃಖಿಗಳು! ದೇಶ, ಭಾಷೆ, ನಗರ ಯಾವುದೇ ಆದ್ರೂ ಕೆಲವು ಅನುಭವಗಳು ಹೆಚ್ಚು-ಕಮ್ಮಿ ಒಂದೇ ಆಗಿರುತ್ತವೆ. ನಿಮಗೆ ಬೇಕಾದಂಥ ಗೂಡು ಶೀಘ್ರವೇ ಸಿಗಲಿ.
ಇವೆಲ್ಲ ಕ್ರೈಟೀರಿಯಾ ಜೊತೆಗೆ ಮಕ್ಕಳ ಶಾಲೆಗೆ ಹತ್ತಿರ, ಹಿರಿಯರಿದ್ದರೆ ಅವರ ವಾಯುವಿಹಾರಕ್ಕೆ ಸುಲಭ, ಹಾಗೂ ಕಮ್ಯೂಟಿಂಗ್– ಇವನ್ನೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೊಂದಿಸಿಕೊಂಡು ಮನೆ ನೋಡೋ ಕಷ್ಟ… ಇನ್ನಷ್ಟು ತಾಪತ್ರಯದ್ದು. Been there, Done that- ಅನ್ನಬೇಕಾಗಿದೆ.
ನಿಮ್ಮ ಬರಹ ಸುಲಲಿತವಾಗಿ ಓದುವ ಖುಷಿಕೊಟ್ಟಿತು. ಧನ್ಯವಾದಗಳು.